Ανασκόπηση της Χρονιάς

Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας

Καθ' όλο το περασμένο έτος, καθώς και το τρέχον, απασχολούν την κοινή γνώμη δύο εξελισσόμενα γεγονότα, ένα εγχώριο και ένα διεθνές. Το πρώτο αφορά την Κυβέρνηση του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ και το δεύτερο την τρομοκρατική και προσφυγική κρίση που λαμβάνει χώρα στη Μέση Ανατολή.



Η παρούσα κυβέρνηση επιφύλαξε πολλές και μεγάλες εκπλήξεις κατά τη διάρκεια της σύντομης λειτουργίας της που οφείλονται στη νοοτροπία και βιοθεωρία των μελών της, η οποία σε γενικές γραμμές συνίσταται στην επιλογή και επιβράβευση της "ήσσονος προσπάθειας" με παράλληλη πρόκληση του δημοσίου αισθήματος. Για παράδειγμα, κάτοχοι ευκαιριακών θέσεων του δημοσίου τομέα, ομοφυλόφιλοι που επιθυμούν πλήρη ελευθερία επιλογών, πρόσφυγες από τρίτες χώρες που εκφράζουν την ελεύθερη διεθνή διακίνηση και ορισμένοι ριζοσπαστικοί καλλιτέχνες προβλήθηκαν έντονα και ανταμείφθηκαν ηθικά και πρακτικά. Η στάση αυτή δεν θα δημιουργούσε πρόβλημα, αν το σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας ανήκε σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες, αντίθετα, όμως, αυτές συνιστούν μικρές μειονότητες που λειτουργούν στο συντηρητικό και παραδοσιακό πλαίσιο της χώρας. Η εσωτερική και εξωτερική πολιτική της, επίσης, παρουσιάζει μια διπολική συμπεριφορά, όπου τη μια στιγμή φαίνεται να αντιτάσσεται στην οικονομική καταπίεση της Ελλάδας και την άλλη, τελικά, εγκρίνει και εφαρμόζει πρωτοφανή μέτρα που επιβάλλονται από τους εχθρούς της.

Τη διεθνή κοινή γνώμη έχουν μονοπωλήσει μια σειρά παραστρατιωτικών και τρομοκρατικών γεγονότων που επεκτείνονται σε περιοχές της Μέσης Ανατολής, καθώς και σε μεγάλες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Μια μειονοτική και αντάρτικη ομάδα θρησκευτικά φανατισμένων Ισλαμιστών προκαλεί αναταραχή χωρίς λογικές αρχές και στόχους, με αποτέλεσμα την ανθρωπιστική και προσφυγική κρίση με θύματα άμαχο πληθυσμό που ωθείται άτσαλα προς την ηπειρωτική Ευρώπη. Τα γεγονότα, όμως, παρουσιάζουν σημαντικές αντιφάσεις. Ο Δυτικός κόσμος έχει την στρατιωτική, τεχνολογική, διπλωματική και γεωπολιτική δύναμη να αφανίσει κάθε εγκληματική οργάνωση, ωστόσο διστάζει να αντιμετωπίσει τον πρωτόγονο εξοπλισμό λίγων ανεκπαίδευτων και ανοργάνωτων επαναστατών. Μια σειρά παρόμοιων παρατηρήσεων αποτελεί ισχυρή ένδειξη της μεθοδευμένης και εσκεμμένης υποκίνησης των γεγονότων με σκοπό τον τεχνητό εκφοβισμό των Ευρωπαϊκών λαών, ώστε μακροπρόθεσμα να ανεχθούν μέτρα στενού προσωπικού και δημόσιου ελέγχου, αυξημένες δαπάνες για εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια και γενικά κάθε μειωτική πολιτική, η οποία ειδ' άλλως δεν θα γινόταν αποδεκτή. Με άλλα λόγια η παγκόσμια πολιτική είναι ένα μακάβριο θέατρο στη σκηνή του οποίου εκ περιτροπής ανεβαίνουν διαδοχικά τα κράτη-θεατές και παίζουν το ρόλο είτε του θύτη, είτε του θύματος υπό το σενάριο μιας ανώτερης μυστικής σκηνοθεσίας.

Τα παραπάνω θέματα, όμως, δεν αποτελούν παρά ελάσσονος σημασίας και εφήμερα γεγονότα, που αργά ή γρήγορα θα αντικατασταθούν από επόμενα αντίστοιχα επεισόδια. Τα πραγματικά προβλήματα βρίσκονται αλλού, καλά κρυμμένα από την προσοχή της κοινής γνώμης, η οποία, αν τα εντοπίσει, θα έχει ενδιαφέρον η αντίδρασή της.-