Στέρηση εν μέσω Αφθονίας

Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας

Τις τελευταίες δεκαετίες ο άνθρωπος διαβιώνει εν μέσω μεγάλων ανισορροπιών. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας και του πολιτισμού ένωσε όλα τα έθνη σε ένα "Παγκόσμιο Χωριό" και κατέστησε εφικτή την παρατήρηση του τρόπου και της ποιότητας  ζωής της πλειοψηφίας του κόσμου. Το βασικό πρότυπο που διαπιστώνεται είναι η έλλειψη στην ευρεία μάζα των πόρων και παραγόντων που απαιτούνται για την ομαλή, δίκαιη και αξιοπρεπή διαβίωσή τους, ενώ τα ίδια συγκεντρώνονται σε υπεραφθονία σε συγκεκριμένες ολιγομελείς, προνομιούχες ομάδες. Δύο κύριοι άξονες, όπου η ανισορροπία είναι πιο έκδηλη, αποτελούν ο υλικός και ο πνευματικός.

Τα τελευταία 30 χρόνια η χωρίς ιστορικό προηγούμενο αύξηση της υλικής παραγωγής συνοδεύτηκε παράλληλα από πολλαπλάσια αύξηση του κυκλοφορούντος και πιστωτικού χρήματος, με αποτέλεσμα ο συνολικός πλούτος του κόσμου να εκτοξευτεί στο τεράστιο ύψος των χιλιάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Ωστόσο, ταυτόχρονα έλαβε χώρα η ακραία κατανομή της πλειοψηφίας του τελευταίου σε ελάχιστα κέντρα εξουσίας και διαχείρισης και συγκεκριμένα στα διεθνή πιστωτικά και χρηματιστικά ιδρύματα, αφήνοντας ελάχιστο μερίδιο στα κράτη και πολίτες. Έτσι, καταγράφεται το παράδοξο ενώ η παραγωγή να αυξάνεται διαρκώς, το διαθέσιμο εισόδημα του απλού κόσμου και οι παροχές του προνοιακού κράτους να μειώνονται, με αποκορύφωμα την τρέχουσα κρίση που πλήττει την Ελλάδα και την Ευρώπη. Το παγκόσμιο παραγωγικό και κεφαλαιακό δυναμικό, όμως, που είναι εγκλωβισμένο με τη μορφή ηλεκτρονικών καταχωρήσεων στις τράπεζες στο όνομα ελάχιστων κεφαλαιοκρατών, είναι τεράστιο και επαρκεί για να υπερκαλύψει τις ανάγκες κάθε νοικοκυριού για πολλαπλάσιο του παγκόσμιου πληθυσμού. Για παράδειγμα, τα κέρδη μόνο των τόκων ενός έτος από τα διεθνή δάνεια των κρατών επαρκούν για να σιτίσουν τον παγκόσμιο πληθυσμό για 30 χρόνια! Υπολογίζεται ότι με σωστό και δίκαιο τρόπο κατανομής του κεφαλαίου και της προσόδου του ο μέσος άνθρωπος δεν θα χρειαζόταν να εργάζεται περισσότερο από 3-4 ώρες την εβδομάδα, ενώ θα μπορούσε να απολάβει κάθε υλικό αγαθό στο μέτρο του λογικού. Ωστόσο, η διεθνής εξουσία δεν επιθυμεί την αποδέσμευση της μάζας από την υλική εξάρτηση και την ανασφάλεια που αυτή προκαλεί.

Η ακραία έλλειψη χρήσιμων για την διαβίωση παραγόντων παρουσιάζεται και σε μη υλικά αγαθά και συγκεκριμένα στα πνευματικά και πολιτιστικά. Εδώ και έναν αιώνα γίνεται λόγος για την αλλοτρίωση του ανθρώπου, την απομάκρυνση από το φυσικό τρόπο ζωής και την ενστικτώδη εξαγρίωσή του, ο οποία οφείλεται, μεταξύ άλλων, στη συγκέντρωση σε μεγάλα αστικά κέντρα, στη μαζοποίηση στην κατανάλωση και στην ομογενοποίηση των απόψεων και συμπεριφορών. Με κάθε ευκαιρία προωθούνται και ενεργοποιούνται κατώτερες συμπεριφορές του ανθρώπου, σε αντίθεση με τις ανώτερες, για τις οποίες απαιτείται καλλιέργεια και εκπαίδευση. Ωστόσο, τα απαραίτητα εφόδια για την ανθρωπιστική ανάταση είναι διαθέσιμα σε αφθονία περισσότερο από ποτέ. Η πρόσβαση στη γνώση, την αλήθεια και τη μόρφωση είναι άμεση και εύκολη, ωστόσο αυτές πνίγονται μέσα στο πλήθος της θορυβώδους, εφήμερης πληροφορίας. Η παγκόσμια ιστορία προσφέρει απεριόριστο πνευματικό πλούτο, τον οποίο η σύγχρονη τεχνολογία καθιστά εύκολα προσβάσιμο, αλλά ο σύγχρονος άνθρωπος καλείται να τον διηθήσει μέσα από τα δεδομένα που τον βομβαρδίζουν καθημερινά.

Ωστόσο, η μεγαλύτερη έλλειψη παρατηρείται στο ποιοτικό ανθρώπινο δυναμικό. Ενώ ο παγκόσμιος πληθυσμός αριθμεί πάνω από επτά δισεκατομμύρια, οι πραγματικοί Άνθρωποι είναι ένα μικρό ποσοστό από αυτούς. Οι τελευταίοι δεν μετρώνται με την εκπαίδευση, τον πλούτο και τη δύναμη, ακόμα ούτε και με τη συμπεριφορά τους, αλλά είναι εκείνοι που διαθέτουν την πηγαία εσωτερική Ευτυχία, η οποία οδηγεί στην ισορροπημένη ολοκλήρωση της κρίσης, της στάσης και των αρχών τους.-