Ψεύτης από σπόντα

Σπόντα ονομάζεται, ως γνωστόν, το ελαστικό τριγωνικό πλαίσιο, που βρίσκεται γύρω – γύρω στο μπιλιάρδο.

Είναι κι αυτό καλυμμένο με πράσινη, συνήθως, τσόχα και βοηθά τους παίχτες του μπιλιάρδου να πετυχαίνουν πολλές φορές το στόχο τους, να κάνουν δηλαδή μια καραμπόλα.

  Καραμπόλα, ως γνωστόν, είναι το χτύπημα με τη μία μπίλια  των άλλων δύο που υπάρχουν στο μπιλιάρδο και αυτό οφείλεται στη δεξιότητα του κάθε παίχτη. Πολλές φορές όμως οι μπίλιες τοποθετούνται έτσι που ο παίχτης , για να πετύχει την καραμπόλα, είναι υποχρεωμένος πρώτα να στείλει τη μπίλια στη σπόντα και, στη συνέχεια, να βρει τις άλλες δύο μπίλιες. Αυτή η καραμπόλα ονομάζεται διεθνώς «ΑΠΟ ΣΠΟΝΤΑ»  και οι παίχτες που πετυχαίνουν τέτοιες καραμπόλες θεωρούνται «ΑΣΤΕΡΙΑ» του αθλήματος.

 Εγώ όμως πέρυσι, τέτοια εποχή, αναγκάστηκα να γίνω ΨΕΥΤΗΣ ΑΠΟ ΣΠΟΝΤΑ κι ένιωσα πάρα πολύ άσχημα. Και εξηγούμαι.

 Είχα ακούσει, όπως όλοι οι Έλληνες, τον πρωθυπουργό μας, τον κ. Αλέξη Τσίπρα, να δηλώνει στις τηλεοράσεις και σε όλα τα μέσα μαζικής επικοινωνίας ότι θα δώσει στους συνταξιούχους και στους εργαζόμενους  του Δημόσιου Τομέα το 13^ο  μισθό, δηλαδή το δώρο των Χριστουγέννων.

  Πλησίαζαν  πέρυσι τα Χριστούγεννα και, στο καφενείο που συχνάζω, συγκέντρωσα τους φίλους μου και τους ανακοίνωσα ότι μόλις πάρω το δώρο των Χριστουγέννων θα τους προσφέρω  ένα ολόκληρο κατσίκι 10 -12 κιλά, κομμένο σε παϊδάκια και  καλοψημένο με τη συνοδεία μάλιστα ενός καλού κρασιού για να υπάρξει μια κρασοκατάνυξη.

 Ήμουν τόσο σίγουρος ώστε, κάποια μέρα, πήγα στον κρεοπώλη και έριξα μια ματιά στα κατσίκια που διέθετε, για να διαλέξω το καλύτερο. Μείναμε σχεδόν σύμφωνοι και απέμενε η τελική παραγγελία.

  Θα το ξέρετε βέβαια ότι, όσο και αν περίμενα, όσο κι αν λαχταρούσα να εισπράξω το 13^ο μισθό, αυτό δεν έγινε κατορθωτό. Φαίνεται πως ο πρωθυπουργός το ξέχασε σε κάποιο συρτάρι τού γραφείου του και δεν  θυμήθηκε να μας τον προσφέρει. Μείναμε λοιπόν όλοι οι συνταξιούχοι κι όλοι οι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα χωρίς το δώρο των Χριστουγέννων.

   Όλοι οι άλλοι συνταξιούχοι δεν είχαν πρόβλημα. Εγώ όμως είχα τεράστιο πρόβλημα με τους φίλους μου. Κάθε μέρα με ρωτούσαν για το κατσίκι και κατσίκι δεν έβλεπαν. Έγινα, όπως καταλάβατε, ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΨΕΥΤΗΣ. Αυτή την κατάσταση, βέβαια, την έφερα βαρέως και δεν μπορούσα να ησυχάσω. Με έτυπτε η συνείδησή μου, με κυνηγούσαν οι Ερινύες, έβλεπα οράματα και εφιάλτες κι ήμουν έτοιμος, σαν ένας νέος Ορέστης, να τρέξω δεξιά κι αριστερά μέχρι να φτάσω στη χώρα των Ταύρων! Ώσπου, κάποια στιγμή, αντιλήφθηκα ότι ναι μεν έγινα ΨΕΥΤΗΣ  αλλά έγινα ΨΕΥΤΗΣ ΑΠΟ ΣΠΟΝΤΑ. Άλλος είπε πριν από εμένα ψέματα, ο κ. πρωθυπουργός δηλαδή, κι εγώ θεωρήθηκα ψεύτης χωρίς να φταίω σε κάτι. Το να ψεύδεται πάντως ένας Πρωθυπουργός είναι, ομολογουμένως, βαρύ ατόπημα. Αλλά αυτό δε μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή.

 Κάθισα λοιπόν, με υπομονή και αρκετή ευγλωττία και τους εξήγησα τι ακριβώς είχε συμβεί και τους ζήτησα να με συγχωρήσουν. Εξάλλου ένας ΨΕΥΤΗΣ ΑΠΟ ΣΠΟΝΤΑ και με το νόμο θεωρείται ΑΘΩΟΣ. Έτσι γλίτωσα, που λέτε, και δε μου έμεινε κάποια ρετσινιά.

                                                     ΤΟΠΑΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

                                                  ΔΗΜΟΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ