Θα αλλάξουμε την Κούβα

Γράφει ο Δημήτριος Τοπάλης

      Ένας Έλληνας αποφάσισε κάποια μέρα να τολμήσει  κάτι πολύ σπουδαίο. Μάζεψε μια παρέα εξαίρετων νεαρών επιστημόνων, και αποφάσισε να πάει στην Κούβα.

Δεν ήταν αριστερός από κείνους που πήγαιναν στη χώρα του

Φιντέλ Κάστρο,  για να μαζέψουν τις μπανάνες και τον καφέ. Όπως γνωρίζετε ο Φιντέλ Κάστρο, εκτός του ότι δεν ακολουθούσε τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και δεν έκανε εκλογές 57 χρόνια, είχε οργανώσει ένα σωρό μεραρχίες επαναστατών και μισθοφόρων, που τις έστελνε, με το αζημίωτο, σε χώρες με ελαφρά δημοκρατική παράδοση για να κηρύξουν επαναστάσεις, να εξολοθρεύσουν … αντιδραστικούς, μοναρχοφασίστες και ιμπεριαλιστές και να εγκαταστήσουν πλέρια …δημοκρατικές κυβερνήσεις ενός κόμματος, μιας ιδεολογίας  χωρίς αντιπολίτευση, που θα ήταν σύμμαχοι , μέχρι δουλείας, στη Σοβιετική ΄Ενωση!

          Οι μεραρχίες αυτές αποστερούσαν την Κούβα από εργατικά χέρια, με αποτέλεσμα να μένουν οι σοδειές στα κουβανέζικα κολχόζ αμάζευτες. Τότε οι διάφοροι …αριστεροί, από αισθήματα αλληλεγγύης κινούμενοι, έτρεχαν στην Κούβα να μαζέψουν τις σοδειές, για να μην πεθάνουν οι Κουβανοί από την πείνα! Πολλά καλόπαιδα από την Ελλάδα έτρεχαν τότε στην Κούβα, για να γίνουν εργάτες γης στα κουβανέζικα κολχόζ.

          Ο Έλληνας ό δικός μας όμως είχε τα δικά του σχέδια. Πριν αναχωρήσει για την Αβάνα, δήλωσε στους δημοσιογράφους : «Πάω στην Κούβα με την ομάδα μου, για να την αλλάξω. Θα προσπαθήσω να καταπολεμήσω τον κομμουνισμό και θα επιδιώξω να εγκατασταθεί στη χώρα αυτή η δημοκρατία, μια κυβέρνηση, δηλαδή, με κατεύθυνση το φιλελευθερισμό!!!» . Είπε κι άλλα στους δημοσιογράφους αλλά η ουσία ήταν μία. Ήθελε ο άνθρωπος να αλλάξει την Κούβα. Να την πάρει από τα νύχια του Σοβιετικού Μπλοκ και να τη ρίξει στις αγκάλες των Ενωμένων Πολιτειών της Αμερικής και όλων των δυτικών χωρών.

           Έφτασε στην Αβάνα κι άρχισε αμέσως το έργο του. Δούλεψε πολύ σκληρά, όπως και οι σύντροφοί του, για να βγάλει τα προς το ζην και σιγά – σιγά άρχισε να σπέρνει τις ιδέες  του φιλελευθερισμού. Φρόντιζε να μην προκαλεί και δούλευε πάντα ήπια και με σύστημα αλλά  με πολύ αργό ρυθμό. Χρειάστηκε περίπου 25 χρόνια ταλαιπωρίας από κάθε άποψη αλλά μπόρεσε, με τον τρόπο του, να λυγίσει το άκαμπτο κομμουνιστικό καθεστώς και να αλλάξει τη νοοτροπία ορισμένων πολύ σπουδαίων ανθρώπων.

          Στον μεγάλο αρχηγό  Φιντέλ Κάστρο δεν έλεγε τίποτα. Ήταν πολύ επικίνδυνη αυτή η κίνηση. Βλέποντας όμως την τεράστια δυστυχία του κουβανέζικου λαού, βλέποντας τις σακαράκες του 1960 που κυκλοφορούσαν στους δρόμους, μια και οι Κουβανέζοι δεν μπορούσαν ν’ αγοράσουν καινούργια αυτοκίνητα, βλέποντας τους μυριάδες θανάτους μικρών παιδιών από έλλειψη τροφής και φαρμάκων, κατάφερε να βρει ευήκοα ώτα σε ορισμένους άρχοντες, που επηρέαζαν την πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας κι έφτασε μέχρι τον αδελφό του Φιντέλ Κάστρο το Ραούλ.

          Όταν ο σταλινικός Φιντέλ δεν μπορούσε πλέον να κυβερνά με σιδερένια πυγμή, λόγω γήρατος, ανέθεσε τη διακυβέρνηση της χώρας στον αδελφό του το Ραούλ, έτσι χωρίς εκλογές και κοινοβουλευτικά τερτίπια.

          Ήταν τέτοια η διάβρωση που είχε πετύχει ο δικός μας πατριώτης κι οι συνεργάτες του, ώστε ο Ραούλ χρειάστηκε μόνο λίγους μήνες στην εξουσία, για να αποκηρύξει το σιδηρούν παραπέτασμα και να τρέξει περιχαρής στις αγκάλες του Ομπάμα και να δηλώσει ότι …αποτάσσεται το Σατανά ή κάτι παρόμοιο τέλος πάντων. Ζήτησε με γονυκλισίες και πολλά χαμόγελα να αρθεί το αμερικάνικο εμπάργκο  και να σταλούν κάποιες πρέζες βοήθειας σε πράσινα δολάρια, κάποιοι τόνοι κόκα – κόλας , κάποια αυτοκίνητα σύγχρονα και άνετα, κάποιοι τόνοι φαρμάκων και κάποια σύγχρονα πλυντήρια ρούχων και κουζίνες  αφού τα σοβιετικά αντίστοιχα ήταν κατεστραμμένα και παντελώς άχρηστα.

          Ο δικός μας άνθρωπος, όταν έγιναν αυτές οι ανακοινώσεις από το Ραούλ, έτριβε τα χέρια του από ικανοποίηση μια και είχε πετύχει απόλυτα το στόχο του. ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΚΟΥΒΑ και την έδιωξε από τις αγκάλες της σοβιετίας, που ήδη είχε καταρρεύσει παγκόσμια….

          Κάτι παρόμοιο επεχείρησε και κάποιος, πάντα χαμογελαστός νεαρός, από την Άρτα. Αυτός όμως ήθελε ν’ αλλάξει την Ευρώπη. Πήρε μαζί του κάποιους Καρανίκαδες, κάποιους Πολατίδηδες, κάποιους άλλους συντρόφους, ειδικευμένους στις καταλήψεις και στην μπαχαλοποίηση, και βάλθηκε να ανατρέψει τα   ευρωπαϊκά status και να κάνει τη γηραιά Ήπειρο δορυφόρο της Σοβιετίας,  που κατέρρευσε.

          Με τεράστια ψέματα και αφειδώλευτες υποσχέσεις για το σχίσιμο των μνημονίων και τη 13^η σύνταξη, κατάφερε ν’ αναρριχηθεί στην εξουσία της Ελλάδας κι άρχισε το έργο, που είχε οραματιστεί.  Στόχος μέγας και αμετακίνητος Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ!

          Πέρασε λίγος καιρός και η Ευρώπη όχι μόνο δεν άλλαξε με κατεύθυνση την αριστερά αλλά από τις προκλήσεις όλων των αριστερών του κόσμου και το μπάχαλο που θέλησαν να καλλιεργήσουν, από την αναίσχυντη προπαγάνδα που γινόταν και από τα συνεχιζόμενα ψεύδη, έστριψε το τιμόνι …δεξιότερα έως πολύ δεξιά. Στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Αυστρία, στη Σλοβακία, στη Φινλανδία ακόμη και στη σοβιετοκρατούμενη κάποτε Βουλγαρία εμφανίστηκαν και ανδρώθηκαν οι ακροδεξιές δυνάμεις, που απειλούν και πάλι την Ευρώπη.

          Ο χαμογελαστός νεαρός από την Άρτα απέτυχε παταγωδώς στους στόχους του. Και τότε σοφίστηκε κάτι πολύ διαφορετικό. Έστριψε το τιμόνι …δεξιότερα, ξέχασε τους φονιάδες των λαών αμερικάνους, παράτησε τους ακροαριστερούς συντρόφους του και ιδιαίτερα το ιστορικό στέλεχος, που ακούει στο όνομα Μανόλης Γλέζος  κι άρχισε να ψέλνει ύμνους στον Ντόναλτ Τραμπ, να κάνει γονυκλισίες στη Μέρκελ, να παρακαλάει τους αγιορείτες πατέρες να τον δεχτούν, παρόλο που ο ίδιος δηλώνει άθεος και πολλά ακόμη τέτοια τερτίπια.

          Ο κόσμος βλέπει αυτό το κατάντημα, γελάει ενδόμυχα αλλά και κλαίει, όταν θυμάται τις υψηλότατες εκείνες κορώνες του παρελθόντος σχετικά με το νταούλι και με το ζουρνά, με τα οποία οι Ευρωπαίοι θα χόρευαν τσάμικο και καλαματιανό!

          Η ουσία είναι μία. Η Ευρώπη δεν άλλαξε. Η Κούβα όμως σε λίγο θα μετατραπεί σε νέα αποικία του Κεφαλαίου και σε παρακλάδι της ντόπιας και διεθνούς πλουτοκρατίας ή μάλλον της ολιγαρχίας του πλούτου, με τη θέληση του κουβανέζικου λαού.  Είμαστε περίεργοι να δούμε πού θα πάει να βγάλει λόγο επαναστατικό την άλλη φορά το πάντα; Χαμογελαστό παιδί από την Άρτα. Στην Κούβα πάντως αποκλείεται. Το σύνθημα «Hasta la victoria siempre» δε θα το ξανακούσουμε.  Οι Κουβανοί δεν τρώνε πλέον σανό. Αυτά.-

                                                     ΤΟΠΑΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

                                                  ΔΗΜΟΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ