Όταν το παιδί μου κλέβει …

by Ράνια Τοπτσόγλου*

Πολλές φορές οι γονείς προβληματίζονται όταν διαπιστώνουν ότι το παιδί τους φέρνει από το σχολείο πράγματα που δεν ανήκουν στο ίδιο. Το φαινόμενο αυτό τους ανησυχεί ιδιαίτερα, αφού το θεωρούν

μία παραβατική συμπεριφορά και αναρωτιούνται γιατί το κάνει. Ωστόσο, πριν θεωρήσουμε μία πράξη παραβατική συμπεριφορά, θα πρέπει να εξετάσουμε την ηλικία του παιδιού. Για παράδειγμα, ένα παιδί ηλικίας 3 -5 ετών παίρνει κάτι που του κινεί το ενδιαφέρον μη μπορώντας να κατανοήσει ότι αυτό το κάτι ανήκει σε κάποιον άλλο. Τι συμβαίνει όμως με τα μεγαλύτερα παιδιά και τους εφήβους; Γιατί κλέβουν, αφού συνήθως γνωρίζουν ότι η κλοπή είναι κάτι κακό; Οι αιτίες μπορεί να ποικίλουν.

Ένα παιδί κλέβει, γιατί ίσως …

– Θέλει να τραβήξει την προσοχή των γονέων του, έστω και με αυτόν τον αρνητικό τρόπο.

– Ζηλεύει το αδερφάκι του ή κάποιον συμμαθητή του που θεωρεί ότι απολαμβάνει περισσότερα προνόμια από εκείνο.

– Δεν έχει σαφή όρια για το τι μπορεί να κάνει δικό του.

– Θέλει να αντιδράσει σε δυσάρεστες καταστάσεις που συμβαίνουν στην οικογένειά του (π.χ. διαζύγιο).

– Θέλει να είναι αρεστό στους συνομηλίκους του.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;

– Θα ήταν καλό να βάλετε όρια από την αρχή εξηγώντας στο παιδί την έννοια της ιδιοκτησίας. Τι επιτρέπεται δηλαδή να παίρνει από τους άλλους και ποιος είναι ο σωστός τρόπος για να το κάνει. Ειδικότερα τα πολύ μικρά παιδιά, μπορείτε να τα βάλετε στη θέση των άλλων ρωτώντας τα πώς θα ένιωθαν αν κάποιος έπαιρνε κάτι δικό τους. Έτσι, ακόμα κι ένα μικρό παιδί μπορεί να καταλάβει τι είναι σωστό, τι λάθος και τι συνέπειες θα έχει αν δεν σέβεται συγκεκριμένους κανόνες, αρκεί να του το εξηγήσει κάποιος.

– Συζητήστε μαζί του ήρεμα και προσπαθήστε να καταλάβετε τους λόγους που το οδήγησαν σε αυτή του την πράξη, ώστε να αλλάξετε κι εσείς κάτι από την πλευρά σας αν χρειάζεται.

–  Αποφύγετε τις απειλές και τους βαρείς χαρακτηρισμούς όπως «έγινες κλέφτης» ή «μας ντρόπιασες», καθώς αυτοί μόνο να δυναμιτίσουν και να χειροτερέψουν την κατάσταση μπορούν.

– Σκεφτείτε ότι αν κατά τη διάρκεια της συζήτησής σας χάσετε τον έλεγχο και γίνετε πολύ τιμωρητικοί και αυστηροί, το παιδί μπορεί να μη σταματήσει αυτή τη συμπεριφορά, αλλά αντίθετα, να την επαναλάβει στο μέλλον και να σας λέει ψέματα προκειμένου να την καλύψει.

– Από τη στιγμή που θα το συζητήσετε μαζί του, μην του το αναφέρετε ξανά, δείξτε του εμπιστοσύνη και δώστε του την ευκαιρία να σας αποδείξει με τη συμπεριφορά του ότι δε θα το ξανακάνει.

– Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, βοηθήστε το να επιστρέψει αυτό που πήρε, ενημερώνοντάς το ότι την επόμενη φορά θα έχει και κάποιες συγκεκριμένες συνέπειες.

– Προσπαθήστε να βελτιώσετε την επαφή σας με το παιδί, περάστε ποιοτικό χρόνο μαζί του, ακούστε το και κάντε του σαφές ότι θα είστε εκεί για ό,τι χρειαστεί, αρκεί να σας το ζητήσει.

– Σε περίπτωση που το παιδί έχει αδέρφια, προσπαθήστε να φέρεστε δίκαια ως προς τα προνόμια και τις ελευθερίες που αυτά απολαμβάνουν, καθώς πολλές φορές το παιδί μπορεί να προβαίνει σε τέτοιες πράξεις για να αναπληρώσει τη στοργή, κάποια υλικά αγαθά που μπορεί να του λείπουν ή πολύ απλά για να κερδίσει την προσοχή σας.

– Ειδικότερα αν το παιδί σας βρίσκεται στην εφηβεία, προσπαθήστε να διερευνήσετε τις παρέες που κάνει αλλά και την πιθανή χρήση ουσιών, καθώς πολλές φορές οι έφηβοι, και πιο συγκεκριμένα αυτοί με χαμηλή αυτοεκτίμηση, μπορεί να προβούν σε τέτοιες πράξεις προκειμένου να είναι αρεστοί στις παρέες τους.

– Διερευνήστε επίσης μήπως η κλοπή σχετίζεται με το χαρτζιλίκι του. Μήπως δηλαδή δεν του φτάνει για να μπορεί να ακολουθεί τους συνομηλίκους του ή για να αγοράζει κάποια πράγματα που χρειάζεται. Συζητήστε το και βρείτε από κοινού λύσεις.

Τέλος, αν δείτε ότι παρ’ όλες τις ενέργειές σας οι κλοπές συνεχίζονται, αναζητήστε βοήθεια από κάποιον ψυχολόγο, προκειμένου να σας παρέχει εξατομικευμένη βοήθεια για το παιδί σας.-

*H Ράνια Τοπτσόγλου είναι ψυχολόγος

http://psychologikiypostirixi.gr