Γιορτή Πατάτας Σκλήθρου

Φωτό αρχείου              

Γράφει  ο Σταύρος Πασπάλης

Το να μιλάς σε έναν δεκαπεντάχρονο για κάτι που έγινε 20 χρόνια πριν είναι το ίδιο σα να λες σ' έναν εβδομηντάχρονο κάτι σχετικά με

την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Συγκριτικά η ίδια αίσθηση του χρόνου. Σε κάθε τι όμως που έχει μια πορεία στο χρόνο όπως η πιστή επανάληψη των φυσικών φαινομένων ανάλογα με τις εποχές δεν έχει σίγουρα σχέση με τις δράσεις των ανθρώπων σε μικρά και ανυπόληπτα πράγματα ή και σε μεγάλα που αποτελούν σημείο αναφοράς στην ιστορία.

Φωτό αρχείου

          Σε μικρομέγαλα πράγματα στην ιστορία μικρών τόπων, μα ευυπόληπτων με αντίστοιχη διάχυση, αυτά εκτιμώνται και αξιολογούνται διαφορετικά. Επειδή ο κάθε τοπικός το αισθάνεται έντονα και δεν επιδέχεται οποιαδήποτε συζήτηση. Η ιστορική αναφορά κατ' άλλα με ανάδειξη ηρώων, πρωτοπόρων, εφευρετών και καινοτόμων δεν έχει θέση σ' αυτό το κείμενο και θα ήταν χρήσιμο και αρκετά αντικειμενικό να αναδείξουμε το σύνολο ανθρώπων που συμμετέχουν.

          Την Κυριακή 29 Ιουλίου 2018 στο χωριό Σκλήθρο του νομού Φλώρινας έλαβε χώρα για 21η φορά η λεγόμενη Γιορτή Πατάτας. Ενθυμούμαι ότι κατά τα πρώτα χρόνια της γιορτής, αρχομένης το 1998, ο τίτλος αυτός ακουγόταν σε πολλούς αρκετά αστείος. Πάραυτα όμως η θεσμοθέτηση αυτού έκανε οικεία την έκφραση και τα επόμενα χρόνια βρέθηκαν κι άλλοι τόποι να οργανώνουν εκδηλώσεις με τον ίδιο τίτλο. Την Κυριακή αυτήν θαύμασα, ένιωσα, συγκινήθηκα, περηφανεύτηκα. Ένα σκηνικό που τα είχε όλα. Ηλικίες που είχαν χρονική απόσταση από το νεότερο στο γηραιότερο σχεδόν έναν αιώνα. Ώριμοι πιτσιρικάδες, νεαροί ηλικιωμένοι, χαμογελαστοί νεαροί, ενθουσιώδεις μεσήλικες. Και όλοι με το ενσυνείδητο ότι αυτό που ζούμε, το ζούσαμε και θα το ζούμε.

Φωτό αρχείου

          Απίστευτη οργάνωση. Υποδειγματική. Γνώση της ατομικής ευθύνης και συνεισφοράς για την παροχή της καλύτερης υπηρεσίας. Ούτε επαγγελματίες εκπαιδευμένοι σε θεωρία και πράξη δε θα μπορούσαν να το επιτύχουν σε τέτοιο βαθμό. Όλο το concept. Χαμόγελο, θετική διάθεση, ταχύτητα και ποιότητα. Λες και είναι ένστικτο. Εφόσον γεννήθηκες ή υπάρχεις στον τόπο αυτό θα είναι και η βασική σου δεξιότητα. Κάτι σαν το ποδήλατο. Οφείλεις να λειτουργείς έτσι. Αξιοσημείωτη η ενσωμάτωση και η συναίσθηση συνευθύνης των αλλοδαπών συμπολιτών.

          Ο χορός και η συνοδευτική μουσική εξαιρετική. Οι Βαλκάνηδες γνωρίζουν πολύ καλά. Άλλωστε εκπαιδεύτηκαν από τους προγόνους τους για τα μουσικά και χορευτικά γούστα αυτών που σήμερα είναι οι περισσότεροι στον Καναδά και αρκετοί ακόμη στον υπόλοιπο πλανήτη και οι λιγότεροι στη μητρόπολη. Από το 1998 και μετά δίνουν ραντεβού στην εκδήλωση. Αρκετούς μήνες πριν οι “συγχωριανοί” και όχι μόνο τηλεφωνούν για να μάθουν ποια Κυριακή του καλοκαιριού θα είναι η γιορτή. Να χορέψουν τα ευρωπαϊκά (βαλς και άλλα), τα ταγκό (οι μετανάστες στην Αργεντινή από το Σκλήθρο έφεραν το χορό κατά τη δεύτερη δεκαετία  του 20ου αιώνα), τα παραδοσιακά τους. Ήχοι που τους μεταφέρουν ακόμη και στα χρόνια ακριβώς πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Απολαυστικό το θέαμα να βλέπεις νεαρούς και νεαρές που διάγουν την έβδομη και όγδοη δεκαετία της ζωής τους. Τι χορευτική ζωντάνια! Εκπληκτικό και δεν ανήκει στα παραδοσιακά πανηγύρια.

          Δυστυχώς τα χωριά μικραίνουν και πολλές δράσεις αρχίζουν και εκλείπουν ή τουλάχιστον ατονούν. Στην περίπτωση αυτή διατήρηση και εξέλιξη του θεσμού είναι αναγκαιότητα γι' αυτούς τους ανθρώπους. Χωρίς να γίνεται αναφορά: “Είναι η σειρά σου...”. Συντελεστής αρχικά σε εύκολο πόστο και αργότερα βασικός οργανωτής και σχεδιαστής. Διαμόρφωση νοοτροπίας ότι οφείλω και θα πρέπει να είμαι δημιουργικός. Αυτά τα μικρά, όπως λέγονται, διαμορφώνουν συνειδητούς και δημιουργικούς πολίτες. Αυτό γίνεται τα τελευταία είκοσι χρόνια στο Σκλήθρο. Αγάπη για τα κοινά και συμμετοχή.

Καλό 22ο το καλοκαίρι του 2019.-