Τραγουδολέω και
σιγανοπαίζω
πάνω σε ότι βρω
ένα τενεκεδάκι, ένα
χαρτοκούτι
το πιρούνι χτυπά στο πιάτο
κάθε κίνηση και μουσική
με τις συγχορδίες να
αυξάνονται
όταν η παρέα πιάσει το
νόημα
δεν χρειάζεται σκοπός,
μονάχα κέφι
τις νότες τις πετούμε μέσα
στο κρασί
την στιγμή που ρέει στις
κανάτες
τι ήχος και η γουλιά
ατέρμονη
γεύση ξινόμαυρου από τον
Βίκτωρα
και εσύ μπερδεύεις τις
ώρες με τα χρόνια
αυτά που έχασες μακριά
τις πεμπτουσίας των
αισθήσεων
τρέχω, πάω να δω το αμπέλι
μου, ελεύθερο
στον άνεμο χωρίς πασσάλους
στήριξης
να χορεύει και να διώχνει
μύθους στεγανά και
παράσιτα.
Αφιερωμένο στον φίλο
Χρίστο Κώττη,
συντάξ-καθηγητή
για τις όμορφες βραδιές
καραόκε
που μας χάρισε.
Ρηγίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Α. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των αποστολέων τους.
Β. Θερμή παράκληση, τα σχόλια να είναι κόσμια, ώστε να συνεισφέρουν στο διάλογο.
Γ. Δεν δημοσιεύονται σχόλια:
1.-Υβριστικoύ χαρακτήρα
2.- Γραμμένα με greeklish
3.- Με προσωπικό περιεχόμενο
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.