Κυριακή
5 Απριλίου 2020
Ένας γκρίζος ουρανός, χωρίς
ορίζοντα, μας έχει αιχμαλωτίσει.
Ψιλόβροχο ταλαιπωρεί και τις
καρακάξες, που ψάχνουν προστασία κάτω από τις μαρκίζες.
Δύο κοκκινολαίμηδες κι ένας
καρβουνιάρης τσιμπολογούν κάτω από την ανθισμένη αχλαδιά…
Το χιόνι της Πρωταπριλιάς τα
έφερε και πάλι κοντά μας.
Θυμήθηκα την Μέλια και την Μυρτώ
από «Το καπλάνι της βιτρίνας» (Άλκη Ζέη).
Πολλή «βαρετή Κυριακή».
«Από το πρωί έχουμε παίξει(1),
έχουμε τσακωθεί(2), ύστερα ξαναμονοιάσαμε(3), έχουμε
διαβάσει(4)…και δε μένει πια τίποτα, μα τίποτα να κάνεις».
Τι να κάνεις;
Ο ουρανός, σήμερα, συμμάχησε με
τον κορωνοϊό και μας ζορίζουν πολύ.
Πώς να δικαιολογήσουμε την
«επίκληση» κάποιου κωδικού στο 13033;
Αισιοδοξία!
Η «αφαίρεση», του Αλμπέρ Καμύ, μια
μέρα τελείωσε.
Κι εμείς, όταν «ανοίξουν οι πύλες
του Οράν», θα ξεχυθούμε στους δικούς μας δρόμους, τις πλατείες, και τις
δουλειές, γιατί και οι δικοί μας γιατροί και νοσηλευτές, όπως και όλου του
κόσμου, «πολεμούν», σαν τον Μπερνάρ Ριέ(5), γι’ αυτήν την μέρα.
«Μένουμε σπίτι» παρόλο, που οι
μέρες μας γίνονται και βαρετές.
1.
Ήπιαμε
τον πρωινό καφέ έχοντας στο χέρι το τηλεχειριστήριο της τηλεόρασης.
2. Facebook,
Twitter, Skype…«πήραν φωτιά».
3.
Τηλεφωνηθήκαμε
με φίλους και συγγενείς.
4.
Ναι.
Διαβάσαμε.
5.
Ο
γενναίος γιατρός του Αλμπέρ Καμύ στο βιβλίο, που του χάρισε το Νόμπελ, «Η
πανούκλα».
Σάββατο
του Λαζάρου 2020.
Ανοιξιάτικη ημέρα όπως της
ταιριάζει.
«Έστησεν ο Έρωτας χορό με τον
ξανθόν Απρίλη, κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα.» (Ελεύθεροι
πολιορκημένοι. Δ. Σολωμός.)
Πολύς ο κόσμος στις εξοχές…
Ένας μυκηθμός, μια γρήγορη κίνηση
στο ξέφωτο των πεύκων, μια σιλουέτα με δυο κερατάκια, έσμιξε με το σύδεντρο και
χάθηκε σαν οπτασία.
Έτσι που παρέκκλινε και βρέθηκε
τόσο κοντά στους ανθρώπους, δεν θα πολυχρονίσει!
Δύο τσαλαπετεινοί ενοχλημένοι
πέταξαν πάνω από τα αμπέλια. Αυτοί δεν κινδυνεύουν πια!
Στα ακαλλιέργητα, λίγα μούσκαρι
με τα άνθη τους, μπλε αιχμές σαν τσαμπιά, φυτρώνουν στα χόρτα.
Κυριακή
των Βαΐων 12 Απριλίου 2020.
Το πρωί δεν ακούστηκαν τα «Λάζαρα»
και τα καλαθάκια των κοριτσιών έμειναν άπραγα… χωρίς κανένα αβγό.
Επίσης Κυριακή του Πάσχα για τους
Καθολικούς.
Το απόγευμα στον Καθεδρικό Ναό
του Μιλάνου, το Ντουόμο, ο Αντρέα Μποτσέλι ερμήνευσε μυσταγωγικά ύμνους για το
Μιλάνο, την Ιταλία κι όλο τον κόσμο.
Η απολύτως άδεια από πιστούς
εκκλησία της Γέννησης της Παναγίας, όπως και η παντελώς έρημη από κίνηση
πλατεία της, πλημμύρισαν από την κατανυκτική προσευχή του μεγάλου τενόρου.
Διαφορετικό Πάσχα για όλους.
Κι εμείς από σήμερα,
Μεγαλοεβδομάδα, «Μένοντας στο σπίτι» σταθερά, θα βιώσουμε ένα Πάσχα αλλιώτικο
και αν θέλουμε όχι λιγότερο ευλαβικό.
Θα παρακολουθήσουμε, από την
τηλεόραση, τις ιερές Ακολουθίες των ημερών, θα ακούσουμε το τροπάριο της
Κασσιανής, τα Εγκώμια της Μ. Παρασκευής, το Ευαγγέλιο της Ανάστασης:
«Και διαγενομένου του σαββάτου…
ούκ έστιν ώδε… προάγει υμάς...» στο σπίτι.
Ενδιάμεσα ίσως ακούσουμε τον Μανώλη
Μητσιά στον δικό του «Επιτάφιο Θρήνο».
Στην «Ημέρα της Λαμπρής» ο Δ.
Σολωμός μας καλεί:
«Μέσα στες εκκλησίες τες δαφνοφόρες,
με το φως της χαράς συμμαζωχτήτε˙
ανοίξτε αγκαλιές ειρηνοφόρες
ομπροστά στους Αγίους και φιληθήτε˙
φιληθήτε γλυκά χείλη με χείλη,
πέστε Χριστός Ανέστη εχθροί και φίλοι.»
Όχι.
Φέτος θα μείνουμε σπίτι και την
ώρα της Ανάστασης θα πούμε το Χριστός Ανέστη, θα ανάψουμε τις λαμπάδες μας, θα
τσουγκρίσουμε τα κόκκινα αβγά, θα γευτούμε τη μαγειρίτσα όπως πάντοτε και θα
ευχηθούμε σε συγγενείς, φίλους και σ’ όλο τον κόσμο με κάθε σύγχρονο μέσο:
Του χρόνου «στες εκκλησίες τες
δαφνοφόρες.»
Καλό Πάσχα. Καλή
Ανάσταση.
Θ.
Τραϊανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Α. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των αποστολέων τους.
Β. Θερμή παράκληση, τα σχόλια να είναι κόσμια, ώστε να συνεισφέρουν στο διάλογο.
Γ. Δεν δημοσιεύονται σχόλια:
1.-Υβριστικoύ χαρακτήρα
2.- Γραμμένα με greeklish
3.- Με προσωπικό περιεχόμενο
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.