Το Χριστουγεννιάτικο έλατο είναι Ελληνικό έθιμο

Τὸ Χριστουγεννιάτικο Δένδρο, δὲν είναι Γερμανικό, Ευρωπαϊκὸ, έθιμο, αλλά Ελληνικό, Βυζαντινὸ, και με Αρχαίες Ελληνικές ρίζες.

Σε μιά από τίς ονομασίες τού, ο Ιησούς Χριστός, Υιός τού Θεού κ Θεός, μέσα στη λατρεία τής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αναφέρεται, ως : Το Δένδρον τής Ζωής.

Και γι'αυτό ακριβώς οι Βυζαντινοὶ, στην διάρκεια αυτών των εορτών τού Δωδεκαημέρου των Χριστουγέννων, που είναι χαρακτηρισμένη από τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ως η Μητρόπολις των Εορτών, 

έβαζαν συμβολικά μέσα στὴν Εκκλησία ένα Δένδρο, ένα έλατο, με τις απολήξεις των κλαδιών του σε σχήμα Σταυρού, ως το Δένδρο τής Ζωής που είναι ο Ιησούς Χριστός.

Τὸ έθιμο μας αυτό, ιδιαίτερα μετά την Άλωση τής Κωνσταντινουπόλεως, το πήραν από μάς οι Ευρωπαίοι.

Τὸ ξεχώρισαν απὸ τὴν Εκκλησία καὶ τὸ έκαναν στολίδι μόνον τού σπιτιού. 

Ξανάγυρνάει σ'εμάς, ψευδεπίγραφα ως Γερμανικό Ευρωπαϊκό, όμως είναι Ελληνικό!

Και ξέρετε που διασώθηκε, μέσα στους ναούς μας, ακόμα και την εποχή που λόγω σκλαβιάς δεν το στολίζαμε ; Στοὺς πολυελαίους!

Επίσημα οι πολυέλαιοι των Εκκλησιών μας, έχουν μορφὴ δένδρου, ολόκληρου ή μισού· μιάς ελάτης, ενός δένδρου δηλαδή που ελαττώνεται προς τα πάνω· από αυτό είναι η ονομασία, έλατο. (Έλαττον, κανονικά).

Το θέμα αυτό έχει αναδείξει ιδιαίτερα ο μακαριστός Γέροντας πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος, που οι γνώσεις του ήταν, ούκ οι τυχούσες.

Η Λαογραφία μάς δίνει επίσης στοιχεία, για το ότι το Χριστουγεννιάτικο Δένδρο προεικονιζεται (και αυτό!) στην πρό Χριστού Ελλάδα.

Πρόκειται για την Ειρεσιώνη,     μεγάλο κλαδί από δένδρο ελιάς -το δένδρο τού ελέους!- που στόλιζαν αυτήν την εποχή τού χρόνου, και το περιέφεραν παιδιά, στα σπίτια μέσα στην πόλη.           

 Έψαλαν μάλιστα και αντίστοιχα κάλαντα ας πούμε, που ο ίδιος ο Όμηρος κατέγραψε 3000 χρόνια πριν. 

Γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι δίνοντας ευχές και μαζεύοντας φιλοδωρήματα από τον νοικοκύρη ή την κυρά του σπιτιού.

Η Ειρεσιώνη προέρχεται από τη λέξη είρος ή έριον που σημαίνει το μαλλί του προβάτου.                 Τα παιδιά στόλιζαν το κλαδί αυτό τής ελιάς με κόκκινες και λευκές κλωστές (κορδέλες) από μαλλί προβάτου, (λευκό κ κόκκινο, τα μετέπειτα χρώματα τής Αναστάσεως που στολίζουνε τούς ναούς μας), και με καρπούς δέντρων. 

Καλό είναι να τα θυμώμαστε όλα αυτά διότι Αλήθεια στα Ελληνικά σημαίνει, την μή λήθη, ότι δηλαδή, δεν ξεχνάμε.

Να προσθέσουμε ακόμα, ότι,        καί μέσα στις Εκκλησίες μας στολιζόταν και φωτιζόταν το Χριστουγεννιάτικο έλατο. 

Μάλιστα, μαζί με τα απλά στολίδια, λευκές κ κόκκινες κορδέλες, ή άλλα διακοσμητικά ή παιχνίδια, αυτό που κυρίως έμπαινε ήταν καρποί δέντρων, όπως αμύγδαλα, καρύδια, κάστανα, αποξηραμένα σύκα, δημητριακά και κάποιες φορές μικρές φιάλες με λάδι και μέλι.

Εκτός αυτών, μπορούσαν να μπούν, και κάποια "στολίδια" που ήσαν προσφορές πλουσίων, ή ανθρώπων με φιλάνθρωπη διάθεση, οι οποίοι άφηναν πάνω στο έλατο, μέσα σε εορταστικά πουγγιά χρήματα, για να τα πάρουν από κει, οι αναγκεμένοι άνθρωποι !

Το ίδιο ίσχυε και για όλα τα άλλα δώρα-στολίδια τού Χριστουγεννιάτικου Ελάτου.  

   

Να από πού και η συνήθεια να αφήνουμε στην βάση τού Δένδρου των Χριστουγέννων τα δώρα μας.

Καλή Χρονιά, 

με την ευχή να βρούμε τον αληθινό εαυτό μας, 

και ο Θεός να μάς λυτρώνει από την "ευτυχία" κ την "επιτυχία",

και να μάς χαρίζει την αληθινή ευτυχία κ επιτυχία.

Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος