Κάθε φορά, όταν ανεβαίνω στην κορυφή ενός βουνού, τα συναισθήματα, που με κατακλύζουν, με παροτρύνουν στη διατύπωση της δοξαστικής φράσης «Μέγας είσαι Κύριε και
θαυμαστά τα έργα Σου», προτού ακόμα προσπαθήσω να καταγράψω και αυτά που νιώθω και αυτά που βλέπω.
Ναι πιστεύω ότι γι’ αυτό παίρνουμε τα βουνά.
Για να νιώσουμε και να δούμε.
Να ευφρανθούμε από το θαύμα της δημιουργίας και την ομορφιά της φύσης, όπως απλώνεται μπροστά μας από το ύψος της κορυφής του βουνού.
Αξιωθήκαμε λοιπόν για ακόμη φορά να βρεθούμε στον «πηγαιμό» για μια ακόμα «Ιθάκη-κορυφή», αυτή του Άσκιου, πιο γνωστού με το όνομα Σινιάτσικο(ς).
Νάμαστε και πάλι στη γνωστή διάταξη, ευάριθμο, πολύχρωμο ανθρώπινο κονβόι, να ανηφορίζουμε στο μονοπάτι της κόψης για την κορυφή.
Το μονοπάτι, ίδιος μίτος της Αριάδνης, ξετυλίγεται από τη θέση Τσιλιμίγκα, εκεί όπου τελειώνει ακριβώς ο χωματόδρομος ο οποίος αρχίζει από τον αυχένα της Βλάστης, όπου το εκκλησάκι του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, στο δρόμο Πτολεμαΐδας-Βλάστης και κατευθύνεται προς το καταφύγιο του Χ.Ο.Ο.Π.
Το μονοπάτι αυτό αποτελεί την κλασική διαδρομή, είναι συνεχώς ανηφορικό, καλοσχηματισμένο και το σηματοδοτούν πέτρες με κόκκινο χρώμα.
Το μήκος του ως την κορυφή είναι τριάμισι χιλιόμετρα και ένας μέσος ορειβάτης το διανύει σε δύο ώρες με στάσεις για ανάσες και φωτογράφιση.
Λίγο πριν την κορυφή διασχίζει ένα μικρό οροπέδιο, βοσκότοπο.
Σ’ όλο το μήκος του, ιδιαίτερα στα ψηλά, ολόγυρά του, πλήθος από αγριολούλουδα συνθέτουν ένα πανέμορφο κολάζ χρωμάτων και σχημάτων.
Η κορυφή το «Σημείο», όπως πολλοί την ονομάζουν, είναι μια μικρή ανύψωση στο τέλος του μονοπατιού, την ανεβάζεις...τρέχοντας, δεν εντυπωσιάζει αλλά η συνολική προσπάθεια της ανάβασης δικαιώνεται από τη θέα, η οποία προσφέρεται ατσιγκούνεφτα.
Αν ο καιρός είναι καθαρός (μου έχει τύχει) ο Όλυμπος, ο Σμόλικας, το Καϊμακτσαλάν και ο Γράμμος τα τέσσερα ψηλότερα βουνά της Ελλάδας θα σου ποζάρουν ανεπιτήδευτα, με γνησιότητα, για μια τέλεια φωτογράφιση.
Η γραφική λίμνη της Καστοριάς, που σου γνέφει ναζιάρικα μαζί με τις λίμνες του Αμυνταίου, η λεκάνη του Αλιάκμονα, η Εορδαία, το σεληνιακό τοπίο των ορυχείων, οι Α.Η.Σ. και τα γραφικά χωριά ολόγυρα με πρώτη και καλύτερη τη Βλάστη, εικονογραφούν αξιοθαύμαστα το μεγαλύτερο κομμάτι της Δυτικής Μακεδονίας.
«Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα Σου»
Η κατακλείδα της ορεινής αυτής απόδρασης γράφτηκε στην όμορφη Βλάστη, στη γραφική της πλατεία κάτω από τον πλάτανο με κρύα μπύρα, ντόπιο ζυγούρι και τυρί!
Η σύνθεση της παρέας στην αναμνηστική φωτογραφία με φόντο το Άσκιο (βουνό χωρίς δένδρα, άρα χωρίς σκιά).-
Αμύνταιο 02-08-2018
Αθαν. Τραϊανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Α. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των αποστολέων τους.
Β. Θερμή παράκληση, τα σχόλια να είναι κόσμια, ώστε να συνεισφέρουν στο διάλογο.
Γ. Δεν δημοσιεύονται σχόλια:
1.-Υβριστικoύ χαρακτήρα
2.- Γραμμένα με greeklish
3.- Με προσωπικό περιεχόμενο
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.